Niektóre rzymskie wina miały niesamowitą trwałość, co mogłoby stanowić dowód ich wysokiej jakości. Najsłynniejsze roczniki piło się tak długo, że aż trudno w to dziś uwierzyć, np. znany Opimian - z roku konsulatu w Opimius, czyli 121 p.n.e. - pity był jeszcze, gdy miał 125 lat!
Do początku XVII w. wino nie miało konkurenta. Woda w miastach była zwykle niepewna i zanieczyszczona. Nie było alkoholi ani żadnych napojów zawierających kofeinę, które są tak powszechne obecnie. Europa piła więc wino na skalę, którą trudno sobie dziś wyobrazić.
Od końca XIX wieku przemysł winiarski przeszedł prawdziwą rewolucję. Odkrycia naukowe wyjaśniły i znacznie uprościły procesy produkcyjne.
Światło przyspiesza dojrzewanie wina i wywołuje niekorzystne zmiany smakowe i zapachowe, wytwarzając w winie związki siarki. Jest to tzw. efekt "smaku światła".
Podobno kształt kieliszka "Czarek" wzorowany jest na kobiecej piersi - hmmm... seksowne rzadko kiedy bywa praktyczne!
Czy banderolę zedrzeć czy zostawić? Jeśli naklejający nie przyłożył się do pracy i banderola ledwo się trzyma, to zdzieramy. Jeśli trzyma się butelki mocno jak poseł immunitetu, to nie ma rady - trzeba ją zostawić.
Pamiętajmy, że kieliszków nie należy wypełniać "po brzegi" - wino nie rozwinie się wtedy w pełni i nie będziemy mogli docenić jego walorów aromatycznych i smakowych.
Najprostszym sposobem na ukrycie wad wina jest podanie go w zbyt niskiej temperaturze.
Wina nie wolno przechowywać w lodówce dłużej niż 2 tygodnie.
Wino przed podaniem powinno "odpocząć po podróży" aby ponownie się sklarować. Dlatego nie jest wskazane podawanie go tuż po przetransportowaniu.
Garbniki znajdujące się w winie wyczuwa się za pomocą dotyku, a nie smaku!
